گزارش روزنامه خراسان درباره روستای ایستای طالقان

ایست! به روستای ایستا نزدیک می‌شوید

به‌تازگی توصیفاتی از وضعیت روستایی عجیب در استان البرز در فضای مجازی دست به دست می‌شودکه حیرت همگان را به همراه داشته است؛ روستایی به نام «ایستا» حدود 1700 متر دورتر از شهر طالقان. روستایی مرموز که گویی مردمانش در زمان توقف کرده‌اند و اسمش هم به همین دلیل «ایستا» انتخاب شده است. در این روستا سراسر سکوت حکم‌فرماست و کسی به کسی کاری ندارد. می‌گویند زنان این روستا را هرگز نمی‌توان دید. اگر هم ببینید و بخواهید ازآن ها چیزی بپرسید، روی از شما برمی‌گردانند. ظاهراً زندگی در نقطه‌ای پرت و دور از زندگی مدرن انتخابی بوده که ٣٠‌ سال پیش، شماری از تبریزی‌ها را در طالقان و در حاشیه رودخانه شاهرود زیر سقف‌ خانه‌های کوتاه قد ساده، گرد آورده است. در کوچه‌ها اثری از خودرو و فناوری نیست و مردمش رسوم گذشته را برپا می‌دارند. جزو جمعیت آماری حساب نمی‌شوند و هیچ گونه خدمات دولتی هم دریافت نمی‌کنند.

یک دروازه سفیددر انتهای یک مسیر بن‌بست هشدار «ورود ممنوع» می‌دهد و تبریزی‌ها، پشت یک دیوار کاهگلی بی‌پنجره با درهای چوبی و زنگ‌های طنابی سکوت کرده‌اند. سکوت نخستین نشانه زندگی در روستای بی‌نامی است که آدم‌هایش سال‌هاست پشت دیوار زندگی می‌کنند. یکی از اهالی در این باره می‌گوید: «خیلی زود نه، ١٥ یا ١٦سالگی. ازدواج‌ها در خودمان است. سببی و نسبی نسبت داریم. نشده پسری ،دختر از بیرون بگیرد. نه آن دختر می‌تواند بیاید این‌جا زندگی کند، نه پسر ما می‌تواند با دختری از بیرون زندگی کند.» کاربری نوشت: «مگه هنوز داریم جایی رو که اینجوری زندگی کنن اصلا مگه بدون اینترنت میشه زندگی کرد.»

- منبع: روزنامه خراسان (روزنامه صبح ایران)، شماره 20139،  یکشنبه 16 تیر 1398، ص 8.